بیماری خود ایمنی چشم

بیماری خود ایمنی چشم

بیماری خود ایمنی چشم

هنگامی که با بیماری خودایمنی مواجه هستید، سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم نیز آسیب می رساند، از جمله سلول های حاضر در چشم ها. گاهی اوقات تأثیر این بیماری روی چشم ها به نحو واضحی قابل مشاهده است، که پزشک چشم ممکن است اولین کسی باشد که به شما اطلاع دهد که ممکن است مبتلا به اختلال خودایمنی باشید.

در واقعیت، سیستم ایمنی بدن در حالت عادی وظیفه حفاظت از بدن را در برابر ویروس ها، میکروب ها و سلول های سرطانی بر عهده دارد. اما هرگونه اختلال در عملکرد این سیستم می تواند منجر به حمله به سلول های سالم بدن شود. این وضعیت که سیستم ایمنی به سلول های خود حمله کند، به نام خودایمنی یا حمله ایمنی علیه خود معروف است.

بیماری های خودایمنی می توانند تأثیرات زیادی بر بخش های مختلف بدن، از جمله چشم، داشته باشند. شاید شما تاکنون تشخیص داده اید که این اختلال بر چشمان شما تأثیر می گذارد یا ممکن است مشکلات چشمی خاصی را تجربه کنید. در هر صورت، درک ارتباط بین بیماری خودایمنی و سلامت چشم می تواند به شما کمک کند تا بهترین مراقبت را برای چشمان خود انجام دهید.

بیماری خود ایمنی چشم

بیماری خود ایمنی چشم

شایع ترین اختلالات خودایمنی

تاکنون انواع مختلف بیماری های خودایمنی شناخته شده اند که می توانند اثرات مخرب سیستمیک (درگیری چندین اندام بصورت همزمان در سرتاسر بدن) و چشمی را ایجاد کنند. در زیر، به برخی از شایع ترین اختلالات خودایمنی اشاره می شود:

  • آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی): در این بیماری، گلبول های سفید خون، که جزء سیستم ایمنی هستند، به مفاصل حمله کرده و باعث آسیب به آنها می شوند. حدود 25 درصد از بیماران با روماتیسم مفصلی تظاهرات چشمی نیز دارند.
  • اسکلروز چندگانه (MS): این بیماری خودایمنی، سلول های عصبی را به هدف قرار داده و پوشش آنها را آسیب می زند. این باعث اختلال در ارتباطات بین مغز و نخاع می شود و ممکن است به مشکلات حرکتی و تعادل منجر شود. التهاب عصب چشم در بیشتر افراد مبتلا به MS دیده می شود.
  • پسوریازیس: در این بیماری، سرعت رشد سلول های پوست افزایش می یابد، که منجر به تشکیل پوسته های زبر و قرمز می شود. ممکن است با خارش، قرمزی، درد، و سوزش همراه باشد.
  • لوپوس منتشر: این بیماری خودایمنی پوست را درگیر می کند و می تواند به اندام های دیگر نیز گسترش یابد. در افراد مبتلا به لوپوس، دانه هایی قرمز، ملتهب، و متورم روی پوست ایجاد می شود.
  • دیابت نوع 1: در این بیماری، سیستم ایمنی به سلول های تولید کننده انسولین حمله کرده و باعث افزایش قند خون می شود. این ممکن است به اندام ها و رگ های خونی، از جمله چشم، آسیب برساند.
  • بیماری التهابی روده (بیماری کرون و کولیت زخمی): این بیماری ها باعث التهاب و آسیب به روده می شوند و عوارض چشمی نیز ممکن است ایجاد شود.
  • بیماری بهجت (التهاب رگ های خونی): در این بیماری، رگ های خونی به طور خودایمنانه توسط سیستم ایمنی حمله می شوند و التهاب ایجاد می شود.
  • بیماری گریوز: این بیماری با حمله به غده تیروئید و تولید بیش از حد هورمون ها همراه است.
این مقاله را هم بخوانید:
هنگام سوختگی شیمیایی چشم چه باید کرد؟

این فقط چند نمونه از بیماری های خودایمنی هستند و هنوز بسیاری دیگر نیز وجود دارند که می توانند به طور مختلف در سراسر بدن تأثیر بگذارند.

شایع ترین اختلالات خود ایمنی چشم

افترا به چشم ها در اکثر بیماری های خودایمنی، یک موضوع بسیار رایج است که در تحقیقات مختلف بررسی شده است. بسیاری از بیماری های خودایمنی باعث آسیب به چشم ها و اجزاء مختلف آنها می شوند؛ به عبارت دیگر، چشم ها نیز می توانند مورد هجوم گلبول های سفید سیستم ایمنی قرار گیرند. علائم چشمی این بیماری ها ممکن است شامل خشکی یا قرمزی چشم، احساس جسم خارجی در چشم، خارش، نورگریزی، درد، تغییرات بینایی و حتی از دست دادن کامل بینایی باشد.

تحقیقات نشان داده است که در بیماری هایی چون روماتیسم مفصلی، بیماری های تیروئید، مولتیپل اسکلروزیس (MS)، لوپوس، بیماری های التهابی روده (کرون و کولیت اولسراتیو)، سندرم شوگرن، اسپوندیلیت آنکیلوزان، و بیماری چشمی تیروئید، چشم ها و بینایی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

اکثر این بیماری ها با استفاده از داروهایی که برای کنترل سیستم ایمنی بدن استفاده می شوند، قابل کنترل هستند. اما عدم درمان می تواند به آسیب دائمی چشم و بینایی منجر شود. به عنوان مثال، خشکی چشم یکی از عوارضی است که در بیماری های خودایمنی مشاهده می شود و در صورت عدم درمان، می تواند آسیب دائمی به قرنیه و بینایی ایجاد کند.

علاوه بر این، اسکلریت، که معمولاً با درد عمیق و دردناک در چشم همراه است، در برخی از بیماری های خودایمنی همچون روماتیسم مفصلی، لوپوس و بیماری های التهابی روده ایجاد می شود.

این مقاله را هم بخوانید:
گل مژه و درمان آن

بیماری نورومیلیت اپتیکا (NMO) نیز یک بیماری خودایمنی ولی شدید است که نخاع و اعصاب چشم را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری باعث تاری دید، از دست دادن دید محیطی و درد در هنگام حرکت چشم می شود.

در نهایت، درمان بیماری های خودایمنی چشم نه تنها به شکل درمان های موضعی بلکه به صورت سیستمیک و در سراسر بدن نیز صورت می گیرد. این اقدامات درمانی برای کنترل فعالیت بیش از حد و تهاجم سیستم ایمنی به چشم ها انجام می شود.

بیماری خود ایمنی چشم

بیماری خود ایمنی چشم

بهترین دکتر درمان بیماری های چشم

هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی مشکلات چشم شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک با تجربه با عملکرد ثابت شده خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه و عوارض آن راحت کند. شما برای درمان مشکلات مختلف چشمی خود می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین روش های روز دنیا بیماری های مختلف چشمی را درمان می کنند. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با بیماری های مختلف چشمی می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای فرآیندهای درمانی هستید یا خیر.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *