علائم آب سیاه چشم

علائم آب سیاه چشم

یکی از بیماری های مزمن چشمی که اغلب به دلیل افزایش فشار چشم بروز پیدا می کند، آب سیاه چشم یا گلوکوم است. بیماری آب سیاه چشم بسته به انواعی که دارد با علائم و نشانه های مختلفی در بیمار ظاهر می شود. با تشخیص به موقع این علائم و مراجعه سریع تر به پزشک متخصص بیماری های چشمی، می توان از بروز خطرات جدی پیشگیری کرد. در این مقاله قصد داریم به انواع علائم آب سیاه چشم و همچنین روش های درمان آن بپردازیم. برای آشنایی بیشتر در زمینه علت بروز بیماری آب سیاه چشم و خطرات احتمالی این بیماری، تا انتهای مطلب با ما همراه باشید.

بیماری آب سیاه چیست؟

داخل چشم مایع شفافی به نام زلالیه وجود دارد که به طور مداوم در حال جریان است. به طوری که به همان میزانی که مایع زلالیه از چشم خارج می شود، به همان میزان نیز این ماده در داخل چشم تولید می شود. این فرآیند منظم در چشم باعث ثابت ماندن فشار چشم می شود. زلالیه در نقطه ای به نام زاویه که در مجاورت بیرونی قرنیه و مشیمیه قرار گرفته است، از چشم خارج می شود. تغییر زاویه تخلیه زلالیه، باعث بروز اختلال هایی در عملکرد تولید و تخلیه منظم زلالیه چشم و در نتیجه افزیش فشار چشم خواهد شد. به طور یقین، افزایش فشار چشم منجر به آسیب دیدن عب بینایی می شود. به آسیب دیدگی عصب بینایی به دلیل افزایش فشار چشم، بیماری آب سیاه یا گلوکوم می گویند.

علائم آب سیاه چشم

علائم انواع آب سیاه چشم

مرحله ابتدایی ابتلا به بیماری آب سیاه چشم به طور معمول ناشناخته است و علائم خاصی ندارد. به همین دلیل افرادی که در خطر ابتلا به آب سیاه چشم قرار دارند بایستی به طور منظم تحت معاینات چشم پزشکی باشند. با پیشرفت بیماری، علائم متعددی در بیمار ظاهر می شوند. آب سیاه چشم بر اساس علائمی که دارد در انواع مختلف دسته بندی می شوند. در ادامه به بررسی علائم آب سیاه چشم می پردازیم.

• آب سیاه مادرزادی

نوزادانی که از بدو تولد به بیماری آب سیاه چشم مبتلا هستند، از علائم مختلفی رنج می برند. از جمله علائم آب سیاه مادرزادی عبارتند از:
• اشک ریزش چشم
• حساسیت داشتن به نور و بستن سریع چشم ها در مواجهه با نور
• جمع کردن پلک ها
• بزرگ و کدر شدن رنگ قرنیه چشم

• آب سیاه زاویه باز

این نوع آب سیاه چشم به طور تدریجی و با گذشت زمان به وجود می آید. به طور که در ابتدا هیچ علائمی ندارد و با پیشرفت بیماری و افزایش فشار چشم، بینایی جانبی و محیطی کاهش پیدا می کند. همچنین نقاط کوری در محیط اطراف بینایی ظاهر می شود.

• آب سیاه زاویه بسته

شایع ترین نوع آب سیاه چشم که بیشتر بیماران از این نوع آب سیاه رنج می برند، نوع زاویه بسته است. که با نام زاویه تنگ یا باریک نیز شناخته می شود. در نوع زاویه بسته، محل تخلیه زلالیه چشم، فضای بین عنبیه و قرنیه بیش از اندازه تنگ و باریک می شود که در اصطلاح بسته می شود. در این شرایط مسیری برای تخلیه زلالیه وجود نخواهد داشت. علائمی که از این نوع آب سیاه چشم ظاهر می شوند عبارتند از:
• تاری دید به طور ناگهانی
• داشتن سردرد
• داشتن چشم درد شدید
• حالت تهوع و استفراغ
• دیدن هاله های رنگی در اطراف منبع های نور مانند چراغ

دلایل ابتلا به بیماری آب سیاه چشم

همان طور که پیش تر گفته شد، افزایش فشار چشم به دلیل به هم خوردن نظم تولید و خروج زلالیه چشم، اصلی ترین علت بیماری آب سیاه چشم است. عوامل متعددی باعث افزایش فشار چشم و در نهایت بروز آب سیاه چشم می شوند. از جمله این عوامل عبارتند از:
• افرادی که در گروه سنی بالاتر از 40 سالگی قرار دارند.
• افرادی که در بین اعضای خانواده، سابقه ابتلا به بیماری آب سیاه جشم وجود داشته باشد.
• افرادی که به طور عادی، فشار چشم آن ها بیشتر از سطح طبیعی آن است.
• افرادی که طولانی مدت، داروهای استروئیدی مصرف کرده باشند.
• افرادی که مبتلا به بیمار های زمینه ای مانند دیابت، فشار خون و بیماری های قلبی باشند.
• افرادی که چشم آن ها دارای قرنیه نازک تر از ضخامت طبیعی باشد.

نحوه تشخیص بیماری آب سیاه چشم

بیمار با مشاهده اولین علائم غیر عادی در چشم، بایستی به پزشک متخصص بیماری های چشمی مراجعه داشته باشد. پزشک در ابتدا با گرفتن شرح حال بیمار، اقدام به معاینه چشم توسط دستگاه های وجود در مطب می کند. اطلاعات به دست آمده از بررسی دستگاه ها، نیاز به انجام سایر تست های آزمایشگاهی را مشخص می کنند. به طوری که تنها اندازه فشار چشم برای تشخیص بیماری آب سیاه چشم نمی تواند کافی باشد. از دیگر تست های مورد نیاز برای تشخیص آب سیاه چشم عبارتند از:
• تست تونومتری فشار چشم
• بررسی زاویه چشم
• بررسی میزان ضخامت قرنیه چشم
• بررسی مشاهده نقاط کور در میدان بینایی

عوارض و خطرات ناشی از بیماری آب سیاه چشم

فشار داخلی چشم در حالت طبیعی 12 تا 21 میلی متر جیوه باید باشد. افزایش فشار چشم بیشتر از این اندازه طبیعی می تواند مشکلات جدی برای بیمار به دنبال داشته باشد و تهدیدی برای سلامتی بینایی ایجاد شود. به طوری که در ابتدا با تاری دید، اختلال هایی در بینایی شفاف به وجود می آید. در صورت درمان نشدن و افزایش فشار چشم به 40 تا 60 میلی متر جیوه و بیشتر از آن، احتمال از دست دادن بینایی و کوری چشم افزایش پیدا می کند. در نتیجه شناخت علائم آب سیاه چشم و مراجعه سریع به پزشک از اهمیت بالایی برخوردار است.

روش های درمان بیماری آب سیاه چشم

پس از ارزیابی شرایط چشم و همچنین تعیین نوع ابتلا به آب سیاه چشم، بهترین روش درمانی در نظر گرفته می شود. مهم ترین هدف از این روش های درمانی، کنترل فشار چشم و جلوگیری از افزایش آن است. در ادامه به بررسی انواع روش های درمان بیماری آب سیاه چشم می پردازیم.

• دارو درمانی

قرص ها و قطره های چشمی، رایج ترین داروهای قابل دسترس برای کنترل فشار چشم هستند. در صورتی که بیماری در مراحل اولیه خود باشد و علائم خفیف تری داشته باشد، با تجویز قطره های چشمی و مصرف منظم و دقیق آن ها می توان از افزایش فشار چشم جلوگیری کرد. حفظ بینایی به کمک این داروها افزایش پیدا می کند.

• جراحی

روش های مختلف جراحی برای کنترل و درمان آب سیاه چشم وجود دارند. جراحی با لیزر، جراحی ایریدوتومی و جراحی ترابکولکتومی از جمله این روش ها هستند. اغلب این روش ها بر پایه استفاده از پرتوهای لیزر هستند و تهاجم کمتری دارند. نوع زاویه بسته یا باز بودن آب سیاه، در انتخاب روش جراحی تاثیر مستقیمی دارد.

علائم آب سیاه چشم

مراجعه به پزشک
در مطالب فوق به بررسی علائم آب سیاه چشم پرداخته شد. شایع ترین علائم آب سیاه، تاری دید، کاهش بینایی، چشم درد، سردرد، دیدن هاله های رنگی، داشتن حالت تهوع و استفراغ و حساسیت به نور هستند. دکتر رضا پورمازار جراح و متخصص بیماری های چشم، تجربه و مهارت لازم در زمینه درمان شایع ترین بیماری های چشمی مانند آب مروارید، آب سیاه، جراحی لیزیک و لازک، لیزر شبکیه و همچنین جراحی زیبایی چشم مانند بلفاروپلاستی دارد. شما می توانید برای کنترل و درمان آب سیاه چشم و دریافت نوبت ویزیت با شماره های درج شده در سایت تماس حاصل فرمایید.