قوز قرنیه (کراتوکونوس)
قوز قرنیه یکی از بیماری های مربوط به قرنیه چشم است. در این بیماری قرنیه چشم از حالت طبیعی و کروی خود خارج شده و مخروطی و نازک می شود. در نتیجه شکست نور هنگام ورود به چشم دچار مشکل شده و باعث اختلال در بینایی بیمار می شود. بیشترین زمان شیوع این بیماری از دوران نوجوانی و اوایل جوانی است. البته مواردی در افراد بالای 40 سال هم مشاهده شده است. این مشکل در یکی از چشم ها یا هر دو چشم اتفاق می افتد. ولی به طور شایع، هر دو چشم درگیر قوز قرنیه می شوند. این بیماری تا حد زیادی ریشه ژنتیکی دارد و افرادی که در سابقه خانوادگی آن ها این بیماری مشاهده می شود بیشتر در معرض این بیماری قرار می گیرند. استفاده زیاد از لنزهای تماسی و همچنین مالش شدید چشم از علل رایج ایجاد بیماری قرنیه چشم است.
قوز قرنیه هر چه زودتر و در سنین پایین تشخیص داده شود سریع تر و راحت تر درمان می شود. قوز قرنیه در سال های اولیه شیوع معمولا نشانه و علائم خاصی ندارد. کاهش دید از علائم رایج بیماری قوز قرنیه است. احتمال اینکه قوز قرنیه همراه با حساسیت واتیوپی باشد وجود دارد. روش های درمان قوز قرینه با توجه به نوع پیشرفت بیماری متفاوت است که عبارتند از:
استفاده از عینک: در مراحل اولیه که بیماری خفیف است، استفاده از عینک و لنز برای درمان توصیه می شود ولی با پیشرفت بیماری و افزایش انحنای قرنیه، مرتبا باید شماره عینک افزایش پیدا کند.
لنزهای تماسی: در مراحل پیشرفته بیماری که شکل قرنیه بسیار نامنظم شده است عینک گزینه مناسب درمانی نیست. به طور معمول کراتوکونوس بین 10 تا 15 سال پیشرفت می کند و سپس به حالت ثابت می رسد. در مواردی هم پیشرفت قوز قرنیه بسیار شدید است. در این شرایط، لنزهای تماسی سخت برای بیمار تجویز می شود. این لنزها اکسیژن لازم برای تنفس قرنیه را فراهم می کنند. لنزهای تجویز شده برای هر بیمار به طور سفارشی طراحی می شود.
جراحی پیوند قرنیه: زمانی که استفاده از عینک و لنز نتواند باعث بهبود اختلال بینایی شود تنها راه باقی مانده جراحی است. تقریبا 25 درصد بیماران مبتلا به قوز قرنیه نیاز به عمل جراحی پیدا می کنند. در صد موفقیت این عمل بسیار بالا است ولی با این حال احتمال پس زدگی پیوند نیز وجود دارد. بسیاری از بیماران تا مدتی بعد از عمل نیاز به عینک دارند.
قرار دادن رینگ داخل قرنیه: یکی از پیشرفته ترین درمان های قوز قرنیه قرار دادن حلقه داخل قرنیه است. این عمل برای افرادی که به دلیل قوز شدید قرنیه قادر به استفاده از لنزهای تماسی نیستند تجویز می شود. هدف از این عمل مسطح کردن قرنیه و کاهش برجستگی شکل مخروطی آن است. همچنین با این عمل، روند پیشرفت کراتوکونوس کندتر شده و شکل قرنیه ثابت می شود. در بیشتر موقع با انجام این عمل، بیمار دیگر به پیوند قرنیه نیاز ندارد. در مراحل بسیار پیشرفته کراتوکونوس، امکان ایجاد زخم روی قرنیه وجود دارد که می تواند باعث افزایش تاری دید و حتی نابینایی شود.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.