درمان افتادگی پلک

چشم ها به عنوان یکی از تاثیرگذارترین اجزای صورت، نقش بسیار مهمی در انتقال احساسات و حالات درونی فرد دارند. چشم هایی شاداب و جوان، انرژی مثبت را به اطرافیان منتقل می کنند، در حالی که چشم های خسته ممکن است نشانه ای از رخوت و بی حوصلگی باشند. افتادگی پلک ها یا پف زیر چشم ممکن است باعث ظاهر خسته و خسته کننده چهره شود. برای رفع این مشکل، روش های مختلفی وجود دارد که از روش های خانگی و داروهای گیاهی گرفته تا جراحی بلفاروپلاستی و لیزر متنوع هستند.
در این مقاله، به بررسی انجام روش های مختلف درمان افتادگی پلک پرداخته می شود و تمام جنبه های هرکدام به دقت بررسی می شود. اگر به دنبال یافتن بهترین روش هستید، با ما همراه شوید.

افتادگی پلک چیست؟

افتادگی پلک یکی از مشکلات قابل درمان در زمینه های زیبایی و بینایی در سطح جهان محسوب می شود. این وضعیت معمولاً زمانی نیاز به جراحی دارد که تأثیر آن بر بینایی فرد مورد نظر را به چالش بکشد یا به طور کلی در میدان بینایی اختلال ایجاد کند. افتادگی پلک بالا، تا زمانی که تماسی با مردمک چشم نداشته باشد و در محدوده بینایی فرد اختلالی ایجاد ننماید، معمولاً به جراحی نیاز ندارد.
پلک ها در اصل به عنوان دو چین حاصل از شکل گیری بر روی نازک ترین پوست بدن، علاوه بر محافظت از چشمان در برابر خشکی و ورود اجسام خارجی، در توزیع اشک هنگام خواب نقش دارند و به حفظ رطوبت چشم ها کمک می کنند.
علت افتادگی پلک ممکن است ژنتیکی، ناشی از ضربه، با افزایش سن یا به دلیل اختلالات پزشکی مختلف باشد. این مشکل ممکن است به صورت موقت یا دائمی، در یک چشم یا هر دو چشم، و به صورت مادرزادی یا اکتسابی ایجاد شود. افتادگی پلک در موارد شدید می تواند به مشکلات بینایی، زیبایی، یا سلامتی منجر شود.

در صورتی که افتادگی پلک به صورت ناگهانی و در مدت کوتاهی ایجاد شود، ممکن است نشان دهنده مشکلات جدی پزشکی باشد و نیاز به مراجعه فوری به پزشک داشته باشد. اکثر موارد افتادگی پلک، با تداوم زمانی یا با مداخله پزشکی مناسب، قابل درمان هستند.

دلیل افتادگی پلک چیست؟

افتادگی پلک می تواند به دلایل متنوعی ایجاد شود، از جمله:

• پتوز مادرزادی

در این حالت، نوزاد به دلیل مشکلات ژنتیکی و عدم رشد صحیح عضلاتی که پلک فوقانی را بالا می برند، با افتادگی پلک متولد می شود. این وضعیت معمولاً روی یک چشم تأثیر می گذارد و در صورت عدم درمان به موقع، ممکن است منجر به تنبلی چشم (آمبلیوپی) شود.

• پتوز آپونوروتیک

این نوع از افتادگی پلک با افزایش سن ارتباط دارد و ناشی از اثرات طولانی مدت گرانش زمین و پیری است. این مشکل معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند و باعث افتادگی پلک می شود.

• بیماری ام اس

افتادگی پلک ممکن است یکی از اولین علائم ام اس باشد، که یک اختلال نادر است که بر حرکات عضلات، از جمله عضلات پلک، تأثیر می گذارد.

• بیماری های عضلانی

افتادگی پلک می تواند ناشی از بیماری های عضلانی ارثی یا دیستروفی عضلانی دوشن باشد.

• مشکلات عصبی

آسیب به عصب ها یا مغز نیز می تواند باعث افتادگی پلک شود، از جمله سکته مغزی، تومور مغزی یا آسیب عصبی مرتبط با دیابت.

• مشکلات موضعی چشم

افتادگی پلک ممکن است به دلیل عفونت یا تومور در ناحیه پلک، ضربه به چشم، یا حتی مصرف قطره های چشمی برای بیماری های گلوکوم ایجاد شود.
همچنین باید توجه داشت که افراد در هر سنی ممکن است تحت تأثیر این مشکل قرار بگیرند، از جمله نوزادان که ممکن است به صورت مادرزادی با این مشکل متولد شوند. در کل، تشخیص دقیق و درمان افتادگی پلک نیاز به مشاوره و بررسی توسط پزشک دارد.

پیشگیری از افتادگی پلک

بله، افتادگی پلک چشم در برخی موارد می تواند با اقداماتی پیشگیری شود یا حداقل فاکتورهای خطر آن کاهش یابد. در ادامه تعدادی از راهکارهای پیشگیری از افتادگی پلک آورده شده اند:

• حفظ سلامت عضلات

انجام تمرین های قویایی برای تقویت عضلات چشم و اطراف آن می تواند کمک کننده باشد. این تمرین ها می توانند شامل حرکات چشمی مختلف و تمرینات تقویت عضلات گردن باشند.

• حفاظت از چشم در مقابل ضربات

استفاده از عینک ایمنی در محیط هایی که خطر ضربه وجود دارد، می تواند از آسیب به چشم جلوگیری کند و از افتادگی پلک جلوگیری نماید.

• اجتناب از استفاده نادرست از لنزهای تماسی

استفاده صحیح و مراقبت از لنزهای تماسی مهم است. نادرستی در استفاده از این لنزها می تواند به عفونت و سایر مشکلات چشمی منجر شود که ممکن است افتادگی پلک را تسریع کند.

• مراقبت از سلامت عمومی

حفظ سلامت عمومی بدن از طریق تغذیه مناسب، فعالیت های ورزشی منظم، و مدیریت استرس می تواند به تقویت عضلات و حفظ سلامت چشم کمک کند.

• مراقبت از چشم در مقابل اشعه UV

استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV می تواند از آسیب به پوست حساس دور چشم و از افتادگی پلک جلوگیری کند.

• معاینات منظم چشم

معاینات دوره ای چشم توسط پزشک متخصص می تواند به زودی هر گونه مشکلی را شناسایی کرده و به درمان آن پرداخته شود.

• کاهش استفاده از بوتاکس

استفاده از بوتاکس به صورت نادرست توسط افراد آماتور می تواند خطر ابتلا به افتادگی پلک را افزایش دهد. استفاده از این مواد تحت نظر پزشک متخصص توصیه می شود.
هرچند که از این اقدامات ممکن است به طور کامل جلوی افتادگی پلک نگیرد، اما می تواند در کاهش خطر و تقویت سلامت چشم موثر باشد.

بهترین دکتر درمان افتادگی پلک

هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی افتادگی شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای درمان افتادگی پلک می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این بیماری را برای بیماران خود درمان می کنند. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با مشکلات مربوط به افتادگی پلک می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای فرآیندهای درمانی هستید یا خیر.

 

علت ناگهانی بالا رفتن شماره چشم

چشم ها عضوی حیاتی هستند که نقش مهمی در انجام فعالیت های روزانه ما دارند. با افزایش سن، ممکن است چشم ها دچار مشکلاتی مانند ضعیفی بینایی یا آب مروارید شوند. اما گاهی اوقات این مشکلات در سنین پایین تر نیز ممکن است رخ دهند. اگر نمره چشم به طور ناگهانی بالا برود، می تواند نگران کننده باشد.
بالا رفتن نمره چشم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. اگر این اتفاق در سنین بالا رخ دهد، ممکن است طبیعی باشد. اما اگر در سن پایین تر اتفاق بیافتد، می تواند نشان دهنده یک مشکل جدی باشد. در ادامه به برخی از دلایل بالا رفتن ناگهانی نمره چشم اشاره می کنیم.

دلایل اصلی بالا رفتن شماره چشم

دلایل بالا رفتن ناگهانی نمره چشم

بالا رفتن ناگهانی نمره چشم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از این دلایل عبارتند از:
• استفاده طولانی مدت از موبایل یا کامپیوتر: استفاده بیش از حد از این وسایل می تواند باعث ضعیف شدن قدرت بینایی چشم شود. این وسایل دارای صفحاتی با منبع نور فراوان هستند و استفاده طولانی مدت از آن ها می تواند باعث خستگی چشم و کاهش قدرت تمرکز شود.
• تمرکز طولانی مدت چشم: گاهی اوقات لازم است چشم ها به طور مداوم بر روی شی یا وسیله ای خاص تمرکز داشته باشند. این تمرکز طولانی مدت می تواند باعث تار شدن دید و کاهش قدرت بینایی شود.
• آسیب به قرنیه: قرنیه پوشش شفافی است که در جلوی چشم قرار گرفته است. هر نوع آسیب به قرنیه می تواند باعث افزایش ناگهانی نمره چشم شود.
• افزایش قند خون: قند خون بالا می تواند باعث تورم عدسی چشم شود. این تورم می تواند باعث کاهش قدرت بینایی و بالا رفتن نمره چشم شود.
• عفونت چشم: عفونت چشم می تواند باعث التهاب و قرمزی چشم شود. این التهاب می تواند باعث کاهش قدرت بینایی و بالا رفتن نمره چشم شود.
• سکته مغزی: سکته مغزی می تواند باعث پارگی شبکیه چشم شود. این پارگی می تواند باعث عدم خونرسانی به چشم و کاهش قدرت بینایی شود.
• حملات میگرن: حملات میگرن می تواند باعث اختلالات حسی در چشم شود. این اختلالات حسی می تواند باعث کاهش قدرت بینایی شود.
• انسداد سیستم تخلیه داخل چشم: انسداد سیستم تخلیه داخل چشم می تواند باعث افزایش فشار داخل چشم شود. این افزایش فشار می تواند باعث قرمزی، کاهش بینایی و درد چشم شود.

نشانه های بالا رفتن ناگهانی شماره چشم

بالا رفتن ناگهانی نمره چشم می تواند با علائم دیگری همراه باشد که می تواند به تشخیص علت این مشکل کمک کند. این علائم عبارتند از:
• دیدن سایه های خاکستری یا تار شدن دید
• احساس خستگی یا فشار در چشم ها
• دیدن لکه های سیاه یا نقاط شناور در میدان دید
• ضعیف شدن بینایی در یک چشم یا هر دو چشم
• حساسیت به نور
• افت دید در شب
• درد چشم
• علائم دیابت، مانند افزایش تشنگی، تکرر ادرار و خستگی
• ناراحتی مداوم در چشم ها

چه زمان باید نگران بالا رفتن شماره چشم باشیم؟

بالا رفتن نمره چشم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از این دلایل می توانند نگران کننده باشند. در اینجا به برخی از این دلایل اشاره می کنیم:
• درد یا آسیب به چشم: هر نوع درد یا آسیب به چشم، چه ناشی از ضربه، چه ناشی از استفاده بیش از حد از وسایل الکترونیکی یا چه ناشی از دلایل دیگر، باید سریعاً توسط پزشک بررسی شود.
• تغییر ناگهانی در بینایی: اگر بینایی شما به طور ناگهانی و بدون دلیل خاصی تغییر کرد، باید به پزشک مراجعه کنید. این تغییر می تواند به دلیل مشکلاتی مانند افزایش قند خون، سکته مغزی یا سایر بیماری ها باشد.
• از دست دادن بینایی در یک نقطه خاص از چشم: اگر در یک نقطه خاص از چشم خود دچار تاری دید یا از دست دادن بینایی شدید، باید به پزشک مراجعه کنید. این مشکل می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی مانند جداشدگی شبکیه باشد.

چه زمان افزایش ناگهانی نمره چشم بسیار خطرناک است؟

افزایش ناگهانی نمره چشم در موارد زیر بسیار خطرناک است:
• تغییر ناگهانی و غیر قابل توضیح در بینایی: اگر ناگهان متوجه شدید که نمی توانید به وضوح ببینید، حتی اگر قبلاً از عینک یا لنز استفاده می کردید، این ممکن است نشانه یک بیماری چشمی جدی باشد.
• چشم درد: درد شدید یا مداوم در چشم می تواند نشانه یک مشکل جدی باشد.
• آسیب دیدگی چشم: اگر چشم شما آسیب دیده است، مهم است که بلافاصله برای ارزیابی و درمان به پزشک مراجعه کنید.
• علائم سکته مغزی: اگر علائم سکته مغزی مانند افتادگی صورت، ضعف یک طرفه یا مشکل در صحبت کردن را دارید، باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید.
• کاهش قابل توجه بینایی، به ویژه فقط در یک چشم: اگر بینایی شما به طور ناگهانی و به میزان قابل توجهی کاهش یابد، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.
• از دست دادن یک منطقه از بینایی، معروف به نقص میدان دید: اگر ناگهان بخشی از میدان دید خود را از دست دادید، این ممکن است نشانه یک بیماری چشمی جدی باشد.
تاری دید ناگهانی هنگامی که سیستم ایمنی بدن ضعیف است: اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، مانند افرادی که به HIV مبتلا هستند یا تحت درمان شیمی درمانی قرار دارند، تاری دید ناگهانی می تواند نشانه یک عفونت جدی باشد.

بهترین دکتر چشم

هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه چشم شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای درمان چشم خود می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این جراحی را برای بیماران خود انجام می دهد. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با مشکلات مربوط به چشم می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای این جراحی هستید یا خیر.

بهترین درمان برای آب مروارید

آب مروارید یک بیماری شایع چشمی است که با افزایش سن بیشتر می شود. این بیماری باعث ایجاد نواحی کدر روی عدسی چشم شده و توسط دکتر چشم پزشک تشخیص داده می شود.
در ابتدا، آب مروارید ممکن است به شکل ناچیزی آغاز شود و تاثیر کمی بر بینایی شما داشته باشد. با افزایش سن، پروتئین ها در داخل عدسی چشم جمع می شوند و عدسی تغییراتی از جمله کدر شدن پیدا می کند که می تواند بینایی را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به بروز آب مروارید شود. در این مواقع، دکتر چشم پزشک از روش های جراحی و در برخی موارد روش های غیرجراحی استفاده می کند تا علائمی مانند تاری دید و تابش خیره کننده اطراف منابع نور را بهبود بخشد.

آب مروارید چیست؟

آب مروارید یا Cataracts نواحی کدری هستند که روی عدسی چشم ایجاد می شوند. عدسی چشم ها ساختار شفاف و انعطاف پذیری دارند که جنس آن ها از پروتئین یا همان کریستال ها تشکیل شده است. با گذشت زمان و افزایش سن، این پروتئین ها تجزیه می شوند و ناحیه های ابری یا لکه ها روی عدسی شکل می گیرند. این نواحی ابری باعث می شوند بینندگان احساس کنند که از یک پنجره کثیف به دنیا نگاه می کنند. با پیشرفت بیماری، بینایی فرد کاهش می یابد و می تواند به مشکلات در انجام کارهای روزمره منجر شود.
آب مروارید به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های چشمی مرتبط با سن شناخته می شود. با این حال، می توان آن را با روش های جراحی و در برخی مواقع با روش های غیرجراحی درمان کرد. به همین دلیل نباید نگران این بیماری شوید و با مشورت از یک دکتر چشم پزشک، درمان مناسب را انتخاب کنید.

علت وجود آمدن آب مروارید چیست؟

علت رخ داد آب مروارید می تواند به یک یا چندین از موارد زیر برگردد:
• افزایش سن: آب مروارید به صورت شایع ترین نوع آن در افراد با افزایش سن اتفاق می افتد. عدسی چشم با گذر زمان تغییراتی می کند و شفافیت خود را از دست می دهد، که به کدر شدن و ظاهر نواحی ابری منجر می شود.

• بیماری های ثانویه: بعضی از آب مروارید ها ناشی از بیماری های دیگر مانند دیابت یا بیماری های التهابی چشم ممکن است باشند. همچنین مصرف برخی داروها مانند استروئیدها می تواند به ایجاد کاتاراکت کمک کند.
• ضربه یا جراحت: هرگونه ضربه یا جراحت به چشم می تواند عامل ایجاد آب مروارید باشد. این ضربات می توانند از ضربه ی توپ یا شیشه به چشم گرفته تا سوختگی یا تماس با مواد شیمیایی آمده و موجب آسیب به عدسی شوند.
• اشعه ی ماوراء بنفش (UV): مواجهه مداوم با اشعه ی ماوراء بنفش خورشید می تواند به آب مروارید منجر شود. به خصوص افرادی که در معرض نور خورشید بدون محافظت از چشم ها قرار دارند.
• پرتودرمانی: آب مروارید ممکن است یک عارضه ی جانبی از پرتودرمانی برای درمان سرطان باشد، زیرا اشعه های استفاده شده در این درمان می توانند به چشم ها آسیب برسانند.
به هر حال، با مشورت از یک دکتر چشم پزشک می توان به تشخیص و مدیریت آب مروارید پرداخت.

آیا آب مروارید همیشه نیاز به جراحی دارد؟

وقتی آب مروارید با درمان مشکلات دیگر چشم تداخل داشته باشد، انجام جراحی کاتاراکت به بیماران توصیه می شود. به عنوان مثال، اگر آب مروارید مانع معاینه پشت چشم شما برای نظارت یا درمان مشکلات دیگری مانند دژنراسیون ماکولا مرتبط با سن یا رتینوپاتی دیابتی برای چشم پزشک شود، ممکن است پزشکان اجرای جراحی آب مروارید را توصیه کنند.
با توجه به نظر پزشک، می توانید تصمیم بگیرید جراحی آب مروارید را به تعویق بیاندازید. در اکثر موارد، به تعویق انداختن جراحی آب مروارید به چشم شما آسیبی نمی زند، بنابراین شما فرصت دارید تا زمانی که وضعیت بهبود یابد، عمل را به تعویق بیندازید. اما اگر بینایی شما تا حدی تار شده باشد و همچنین آب مروارید مانعی برای بررسی و درمان مشکلات دیگر چشمی شما باشد، باید سریعاً عمل کنید. اگر بینایی شما هنوز هم کاملاً خوب باشد و مشکلی از نظر بصری نداشته باشید، ممکن است تا سال های زیادی نیازی به جراحی آب مروارید نداشته باشید. همچنین شما می توانید از روش های جراحی با لیزر برای درمان آب مروارید استفاده کنید.

روش های غیر جراحی برای درمان آب مروارید

آب مروارید یک عارضه چشمی است که معمولاً تنها توسط جراحی قابل درمان است. با این حال، برخی تغییرات در سبک زندگی و استفاده از عینک ها و لنزهای مخصوص می تواند علائم آب مروارید را بهبود بخشد و به تاخیر انداختن جراحی را ممکن کند. این تغییرات شامل موارد زیر می شود:
• استفاده از عینک جدید: عینک جدید با لنز های مخصوصی می تواند تا حدودی بینایی را بهبود بخشد و علائم آب مروارید را کاهش دهد.
• عینک آفتابی ضد UV: استفاده از عینک آفتابی با لنزهای ضد UV می تواند از اثر مخرب نور خورشید بر روی چشم محافظت کند.
• تغییر رنگ ها و پوشش های خاص: برخی از لنزهای عینک مخصوص می توانند از برخی از علائم آب مروارید جلوگیری کنند.
• تغییر موقعیت نورها: تغییر موقعیت لامپ ها یا چراغ های مطالعه می تواند کمک کند تا در مواقع خاص بینایی بهتری داشته باشید.
• استفاده از کلاه: در محیط های باز، استفاده از کلاه به عنوان محافظ از نور خورشید و پیشگیری از پیشرفت بیشتر آب مروارید توصیه می شود.
اگر بینایی شما هنوز کاملاً خوب باشد و مشکلی از نظر بصری نداشته باشید، ممکن است تا سال های زیادی نیازی به جراحی آب مروارید نداشته باشید. اگر این عارضه چشمی تداخلی با فعالیت های روزمره نداشته باشد، شما می توانید تصمیم بگیرید که عمل آب مروارید را به تاخیر بیندازید. اما تا زمانی که تصمیم به جراحی می گیرید، باید از اثرات کاهش بینایی بر فعالیت های خود در جلوگیری کنید و خطرات احتمالی را در نظر بگیرید.

بهترین دکتر درمان آب مروارید

هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی آب مروارید شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای درمان آب مروارید می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این جراحی را برای بیماران خود انجام می دهد. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط آب مروارید می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای این جراحی هستید یا خیر.

 

رتینوپاتی دیابتی

رتینوپاتی دیابتی یکی از مشکلات چشمی شایع در افراد مبتلا به دیابت است. در این وضعیت، عروقی که خون به شبکیه چشم را می رسانند، تحت تأثیر دیابت آسیب می بینند. شبکیه، بافتی حساس و مهم در پشت چشم است که کره چشم را پوشش می دهد. این مشکل به طور ابتدایی بدون نمایان شدن علائم خاص ممکن است شروع شود. اما در مراحل پیشرفته، ممکن است منجر به کاهش بینایی و حتی نابینایی کامل شود. به همین دلیل، در صورت داشتن دیابت، بسیار مهم است که به این مشکل آگاه باشید و اقدامات لازم برای پیشگیری از آن را انجام دهید.

رتینوپاتی دیابتی چیست؟

رتینوپاتی دیابتی یک عارضه مشترک در افراد مبتلا به دیابت است که ناشی از تغییراتی است که در عروق خونی چشم رخ می دهد. این تغییرات می توانند به تدریج باعث نشت خون از عروق چشمی شوند یا به رشد غیرطبیعی شاخه های عروق بینایی منتهی شوند. این واقعه به عملکرد شبکیه، لایه حساس و مهمی که پشت چشم وظیفه ارسال تصاویر به مغز را دارد، آسیب می زند. در نتیجه، تصاویری که به مغز منتقل می شوند، تار یا معوج می شوند.

رتینوپاتی دیابتی از عوامل اصلی کاهش دید و حتی کوری در افراد مبتلا به دیابت است. افرادی که دیابت ندرمان شده دارند، با احتمال ۲۵ برابر بیشتری به خطر کوری جدی از این عارضه دچار می شوند نسبت به افراد عادی.
زمان طولانی تر بودن بیماری دیابت نیز احتمال ابتلا به رتینوپاتی دیابتی را افزایش می دهد. حدود ۸۰ درصد افرادی که حداقل ۱۵ سال دیابت دارند، علائمی از صدمه به عروق شبکیه چشم خود را تجربه کرده اند. افرادی که دیابت نوع یک (دیابت جوانان) دارند، در سنین کمتر نیز با ابتلا به رتینوپاتی دیابتی مواجه می شوند.
مهم است بدانید که امروزه با توسعه فناوری تشخیصی و بهبود در روش های درمانی، بیشتر بیماران مبتلا به دیابت می توانند از مشکلات جدی کاهش دید جلوگیری کنند. اما این امر به مراجعه به چشم پزشک و تشخیص به موقع و درمان مناسب نیاز دارد.

انواع رتینوپاتی دیابتی

رتینوپاتی دیابتی انواع مختلفی دارد که شامل موارد زیر می شود:

• رتینوپاتی زمینه ای

رتینوپاتی زمینه ای مرحله اول رتینوپاتی دیابتی است. در این مرحله، عروق نازک شبکیه دچار آسیب می شوند و مایع یا خون از آنها نشت می کند. این نشت مایع باعث تورم پرده شبکیه می شود و گاهاً رسوباتی به نام “اگزودا” ایجاد می کند. اگرچه این مرحله به طور معمول بر دید تأثیری نمی گذارد، اما ممکن است در مراحل بعدی به شدت ترین مراحل رتینوپاتی دیابتی منجر شود و باعث کاهش دید شود. به همین دلیل، “رتینوپاتی زمینه ای” یک نشانه هشداردهنده است.

• رتینوپاتی پرولیفراتیو (تکثیری)

این حالت زمانی رخ می دهد که عروق جدید و غیرطبیعی روی سطح شبکیه رشد می کنند. این پدیده به نام “نئوواسکولاریزاسیون” نیز شناخته می شود. این عروق جدید دارای دیواره های ضعیف تر و شکننده تری هستند، بنابراین ممکن است منجر به خونریزی شوند. خونی که نشت می کند باعث کدر شدن زجاجیه (جلد ژله ای مرکزی چشم) می شود و تأثیر مخربی بر دید دارد. این وضعیت می تواند منجر به کاهش دید شدید و حتی کوری شود. عروق خونی غیرطبیعی همچنین ممکن است در اطراف مردمک و روی عنبیه (قسمت رنگی چشم) رشد کنند و با افزایش فشار داخل چشم، منجر به ایجاد گلوکوم (آب سیاه) شوند.

مراحل مختلف رتینوپاتی دیابتی چگونه است؟

 

• رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو خفیف

در مراحل اولیه رتینوپاتی دیابتی، عروق کوچک چشم تحت تأثیر تغییرات دیابتی قرار می گیرند و مناطق کوچکی از شبکیه ممکن است متورم شوند. این مناطق به نام میکروآنوریسم شناخته می شوند. مایعات ممکن است از این مناطق به داخل شبکیه نشت کنند.

• رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو متوسط

با پیشرفت بیماری، عروقی که وظیفه نگه داشتن سلامتی شبکیه را دارند، متورم و تغییر شکل می کنند. این عروق قادر به تأمین خون به شبکیه نیستند، که باعث مشکلات بینایی می شود. این تغییرات در نهایت می توانند به ادم ماکولار دیابتی (DME) منجر شوند، که باعث تورم بخشی از چشم به نام ماکولا می شود.

• رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو شدید

در مرحله سوم، تعداد زیادی از عروق خونی مسدود می شوند و از تأمین خون به شبکیه عاجز می شوند. در مناطقی که خونرسانی ضعیف دارند، پروتئین هایی به نام “فاکتور رشد” تولید می شوند، که به شبکیه پیغام می دهند که عروق خونی جدید را ایجاد کند.

• رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو

این مرحله پیشرفته ترین مرحله از رتینوپاتی دیابتی است. در این مرحله، عروق خونی زیادی در ناحیه شبکیه رشد می کنند و بیشتر از سایرین احتمال دارد که خونریزی و نشت داشته باشند. این خونریزی ها منجر به تشکیل بافت اسکاری در چشم می شوند. در نهایت، این مرحله می تواند به جدا شدن شبکیه از بافت زیرین خود و نابینایی منجر شود.

درمان رتینوپاتی دیابتی چگونه است؟

برای درمان رتینوپاتی دیابتی، چشم پزشک موارد زیر را در نظر می گیرد:
• جراحی لیزر رتین: در این روش، از یک اشعه قوی لیزر برای ترمیم صدمات رتینوپاتی دیابتی استفاده می شود. تابش لیزر به رگ های نشت کننده اعمال می شود و تورم مرکز دید را کاهش می دهد. در موارد رشد زیاد رگ های خونی غیرطبیعی، لیزر به مناطق کناری پرده شبکیه هدایت می شود. این روش می تواند رشد رگ های خونی غیرطبیعی را کنترل کند و شبکیه را به پشت چشم متصل کند.
• کرایوتراپی (سرد کردن): اگر زجاجیه به دلیل حضور خون کدر شده باشد، جراحی لیزری انجام نمی شود. در این حالت، کرایوتراپی یا سرد کردن شبکیه می تواند در کمک به کاهش رگ های خونی غیرطبیعی مؤثر باشد.
• ویترکتومی (برداشتن زجاجیه): در مراحل پیشرفته تر رتینوپاتی دیابتی، ممکن است چشم پزشک پیشنهاد ویترکتومی را دهد. در این جراحی میکروسکوپی، زجاجیه پر از خون برداشته می شود و با یک ماده شفاف جایگزین می شود. حدود 70 درصد از بیماران پس از این جراحی بهبودی دید تجربه می کنند.
در مواردی که رتینوپاتی دیابتی در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود، ممکن است نیازی به درمان نباشد، اما باید به مراقبت های منظم از چشم پرداخته شود. از طرفی، در مراحل پیشرفته تر بیماری، اقدامات درمانی از جمله جراحی می تواند به مرور تغییرات و صدمات ناشی از رتینوپاتی دیابتی را متوقف کند یا در صورت امکان بهبود دید فراهم کند.

برای پیشگیری از رتیوپاتی دیابتی باید چه کرد؟

برای پیشگیری از ابتلا به رتینوپاتی دیابتی و کاهش احتمال تضرر چشمی در افراد دیابتی، می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
• کنترل بیماری دیابت: دنباله مراقبت های پزشکی و تجویز شده را رعایت کنید، رژیم غذایی سالم را رعایت کنید و قندهای خونتان را در محدوده مطلوب نگه دارید و ورزش منظم را به روزمرگی تان اضافه کنید.
• کنترل فشار خون و کلسترول: دفعات منظمی فشار خون و سطح کلسترول خون خود را چک کنید و آنها را در محدوده نرمال نگه دارید.
• ترک سیگار: اگر سیگار می کشید، ترک کنید. سیگار ضررهای زیادی به چشم ایجاد می کند و احتمال ابتلا به رتینوپاتی دیابتی را افزایش می دهد.
• مراقبت از چشم: هر تغییر در بینایی خود را به پزشک چشم پزشکی خود اطلاع دهید. حتی اگر مشکلی نادرست به نظر بیاید، به موقع مشاوره پزشکی بگیرید.
• معاینات منظم چشم: افراد دیابتی باید معاینات چشمی منظم توسط چشم پزشک انجام دهند. این معاینات به شناسایی زودرس رتینوپاتی دیابتی و مداخله به موقع کمک می کنند.
• تنظیم قندهای خون: نظارت مستمر بر سطح هموگلبین A1C بسیار مهم است. این تست نشان دهنده میانگین قند خون در چند ماه گذشته است و می تواند به کنترل دقیق تر بیماری دیابت کمک کند.
• تغذیه مناسب: رژیم غذایی سالم با مصرف مواد غذایی مناسب و کنترل مقدار کالری مصرفی به کاهش خطر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی کمک می کند.
• پیگیری توصیه های پزشک: توصیه های و داروهای پزشک را به دقت و بدون انحراف از دستورات پیگیری کنید.
به عنوان یک فرد دیابتی، همکاری با پزشک و اعتنای دقیق به مراقبت ها و توصیه ها می تواند به شما کمک کند تا از آثار رتینوپاتی دیابتی پیشگیری کرده و بینایی تان را حفظ کنید.

بهترین دکتر درمان رتینوپاتی دیابتی

هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی رتینوپاتی دیابتی شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای درمان رتینوپاتی دیابتی می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این جراحی را برای بیماران خود انجام می دهد. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط رتینوپاتی دیابتی می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای این جراحی هستید یا خیر.