کور رنگی چیست
کور رنگی چیست؟
کاهش حس قدرت تفکر رنگی یکی از اختلالات رایج است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند. این حالت زمانی پدید می آید که فرد قادر به تشخیص رنگ ها نیست و اغلب ناتوان در تفکیک بین رنگ های خاص است. افراد مبتلا به این مشکل، دچار اختلال یا نقص در حسگرهای رنگ چشمی هستند. لازم به ذکر است که شدت این بیماری متفاوت است و برخی افراد آن را به شدت تجربه می کنند در حالی که برخی دیگر به صورت خفیف تحت تأثیر قرار می گیرند.
کور رنگی چیست؟
شبکیه چشم از سلول های مخروطی تشکیل شده است که دارای رنگ دانه هایی با قابلیت پردازش صحیح رنگ های اولیه، یعنی قرمز، سبز و آبی هستند. این سلول ها باعث مشاهده طیف گسترده ای از رنگ ها می شوند. کور رنگی در واقع ناشی از آسیب به این سلول هاست، که باعث مشکل در تشخیص صحیح رنگ ها می شود.
وجود دو نوع شبکیه، شامل سلول های مخروطی و میله ای، باعث شده است که هر یک از این اجزا وظیفه های خاصی را بر عهده داشته باشند. سلول های میله ای مسئول تشخیص نور و تاریکی هستند، در حالی که سلول های مخروطی وظیفه تشخیص رنگ ها را انجام می دهند. زمانی که یک فرد به طور شدید کور رنگی دارد، به این معناست که هر سه نوع سلول مخروطی در چشم او دچار مشکل شده اند. اما در موارد کور رنگی ملایم، فرد هر سه سلول مخروطی را دارد، اما یکی از آن ها به درستی عمل نمی کند.
انواع مختلف کور رنگی
کور رنگی به عنوان یک اختلال در تشخیص رنگ، انواع مختلفی دارد که در زیر به توضیح انواع مختلف آن خواهیم پرداخت:
• تک رنگ بینی یا کور رنگی کامل: در این نوع، افراد قادر به تشخیص هیچ رنگی نیستند. این اتفاق نادر است و ناشی از عدم فعالیت هیچ کدام از سلول های مخروطی در چشم هاست.
• دورنگ بینی: در این نوع، اختلال در یکی از سه نوع سلول مخروطی اتفاق می افتد، که شامل سه زیرنوع زیر می شود:
سبزکوری: افراد قادر به تشخیص رنگ سبز از سرخ و زرد نیستند.
سرخ کوری: این اختلال موجب تشخیص ندادن رنگ سرخ از سبز و زرد می شود.
آبی کوری: این نوع نادر از دورنگ بینی موجب اختلال در تمایز مابین رنگ سبز و آبی توسط افراد می شود.
• سه رنگ بینی ناهنجار: در این نوع، تغییر تحریک پذیری هر سه نوع سلول مخروطی رخ می دهد. این باعث می شود که افراد دارای سه رنگ بینی نادرست شوند. به عبارت دقیق تر، نادرست بینی رنگ سرخ، نادرست بینی رنگ سبز، و نادرست بینی رنگ آبی به وجود می آید. در نتیجه، این افراد قادر به پردازش صحیح رنگ های مختلف نیستند.
هر کدام از این انواع کور رنگی ناشی از مشکلات مختلف در سلول های مخروطی چشم ایجاد می شوند و تجربه و تفاوت در تشخیص رنگ ها را برای افراد مبتلا به این حالت ها مختلف می کنند.
علت کور رنگی چیست؟
کور رنگی یک اختلال ارثی و ناشی از نقص ژنتیکی است که به طور عمدتاً به کروموزوم X وابسته است و در اکثر موارد از مادر به فرزند منتقل می شود. در زنان که دو کروموزوم X دارند، اگر یک کروموزوم دچار نقص شود، کروموزوم دیگر قابلیت جبران آن را دارد. اما در مردان که یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y دارند، اگر کروموزوم X دچار نقص شود، کروموزوم X دیگری برای جبران آن موجود نیست.
علت اینکه کور رنگی در مردان شایع تر از زنان است، به این دلیل است که مردان یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y دارند. اگر کروموزوم X دچار نقص شود، کروموزوم X دیگری برای جبران آن وجود ندارد.
علاوه بر علل ژنتیکی، برخی از بیماری ها و عوامل دیگر نیز می توانند به کور رنگی منجر شوند. این شامل بیماری پارکینسون، آب مروارید، مصرف داروهای مانند تیاگابین، نوروپاتی اپتیک ارثی لبر (LHON)، سندروم کالمن، و همچنین روند سالمندی و آسیب مغزی ناشی از ضربه به سر می شود.
مهم است بدانید که در مواردی نظیر آب مروارید، کور رنگی ممکن است با درمان عملیاتی بهبود یابد، در حالی که در بسیاری از موارد ژنتیکی، این حالت به صورت دائمی باقی می ماند.
تشخیص کور رنگی چطور است؟
تشخیص کور رنگی اغلب از طریق آزمون های ویژه انجام می شود، و یکی از معروف ترین آزمون ها در این زمینه، “تست ایشیهارا (Ishihara)” است. در این آزمون، مجموعه ای از تصاویر حاوی اعداد با دانه های رنگی در پس زمینه مختلف قرار دارند.
تست ایشیهارا بر اساس تفاوت کنتراست بینایی انجام می شود. دانه ها بر اساس رنگ و تفاوت کنتراست چیده شده اند. اگر فرد کوررنگ باشد، در تشخیص این اعداد به مشکل می خورد، زیرا قادر به تمایز رنگها نیست و نتیجه این امر این است که اعداد به درستی قابل مشاهده نیستند.
اگر فرد در این آزمون مشکل داشته باشد، نیاز به ارزیابی دقیق تری دارد. بسیاری از افراد که دارای کور رنگی هستند، از مشکل خود آگاه نیستند، چرا که یاد گرفته اند رنگها را بر اساس روشنایی و تیرهای خاص نامگذاری کنند.
برای مثال، فردی که دارای کور رنگی قرمز و سبز است، ممکن است قرمز را به عنوان خاکستری تیره مشاهده کند. به همین ترتیب، کسی که کور رنگی سبز دارد، ممکن است یک پیراهن قهوه ای را به عنوان سبز بنامد.
برای انجام ارزیابی دقیق تر ناحیه رنگ بین شبکیه و ناحیه نقطه کور، از پریمترها استفاده می شود. در این روش، فرد یک چشم را می بندد و با چشم دیگر به وسط پریمتر نگاه می کند. از گوشه چشمش یک نقطه رنگی را مشاهده می کند. سپس آزمونی انجام می شود که نتیجه ای دقیق تر از آزمون ایشیهارا به دست می دهد.
درمان کور رنگی
تاکنون درمان کامل برای کور رنگی تأیید نشده است، اما تحقیقات در این زمینه در حال انجام است. در یک آزمایش انجام شده در سال ۲۰۰۹، از ژن درمانی در میمون ها استفاده شد و نتایج نشان داد که این روش منجر به بهبود وضعیت کور رنگی در آنها شده است. با این حال، اجرای ژن درمانی در انسان ها به دلایل ایمنی و اخلاقی مسائلی دارد و هنوز تأیید نشده است.
در عوض، اکثر افراد دارای کور رنگی با وجود این مشکلات، توانایی تطبیق با شرایط بینایی خود را دارند. برای مثال، بسیاری از آنها برای کارهای روزمره و فعالیت هایی که نیاز به دقت بینایی کمتر دارند، مشکلی احساس نمی کنند. اما در برخی حرفه ها که نیاز به تمایز رنگ دقیق دارند مانند نقاشی و طراحی، ممکن است مشکلاتی برای آنها پیش آید. همچنین در برخی از کارهایی که نیاز به دقت بینایی زیاد دارند، مثل سیم کشی های برقی پیچیده، ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند.
بهترین دکتر درمان بیماری های چشمی
هرگونه تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند پروسه درمانی چشم شما را سخت تر کند. قطعا داشتن یک پزشک و جراح با تجربه با عملکرد بسیار خوب می تواند خیال شما را بابت کیفیت عمل و همچنین نتیجه آن راحت کند. شما برای درمان انواع بیماری های چشمی می توانید به دکتر رضا پورمازار متخصص چشم مراجعه کنید. ایشان با بهره گرفتن از جدیدترین متدهای روز دنیا این بیماری را برای بیماران خود درمان می کنند. در صورت داشتن هرگونه سوال در ارتباط با مشکلات مربوط به چشم می توانید از ایشان مشاوره بخواهید و مطمئن شوید که کاندید مناسبی برای فرآیندهای درمانی هستید یا خیر.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.